De "DON GIOVANNI" van E. Buchmann en J. W. De Vriend
Kenmerkend voor het werk van Eva Buchmann is de intimiteit die zij steeds weet te creëren tussen publiek, zangers en musici. Ook in Don Giovanni zit de toeschouwer als het ware bovenop de handeling; hij deelt dezelfde ruimte met de solisten en het orkest. Het publiek wordt zo letterlijk deelgenoot van het erotisch en demonisch universum van Don Giovanni. In haar enscenering speelt de hele handeling zich af rondom het orkest. Daardoor krijgt de uitvoering een kamermuzikaal aspect. De musici vormen een onderdeel van de enscenering, zij ‘spelen’ letterlijk mee.

Eva Buchmann regisseert een hele vanzelfsprekende interactie tussen zangers en orkest. In de hechte samenwerking tussen haar en Jan Willem de Vriend ontstaat zo een zeldzame muziekdramatische eenheid en scherpte, een uitzonderlijke coherentie tussen muziek en drama. Maar hoe dicht we er ook bij komen, de mythische Don Giovanni blijft onbereikbaar, het mysterie blijft intact. Wat zeker is: de wereld is niet opgewassen tegen hem, zoals tegen geen enkele natuurkracht. Maar zonder hem kunnen we ook niet. We kunnen het niet stellen zonder zijn archetypische rebellie tegen alles wat god is en gebod. Want zonder die vrije, libertijnse levenshouding ziet de wereld er wel erg braaf uit. Don Giovanni leeft volledig in het hier en nu, kent geen verleden en geen toekomst. Terwijl wij gewone zielen alleen een verleden hebben en een toekomst. Het hier en nu, waar we diep naar verlangen, schiet er meestal bij in. Het liefst zouden we de natuurkracht die Don Giovanni is, terugbrengen tot iemand met een aantrekkelijk, handelbaar en hedendaags charisma. Maar Don Giovanni is niet zomaar charismatisch. Hij is, dankzij Mozart en Da Ponte, groter dan dat, een mythische figuur, de vleesgeworden sensualiteit en passie. Daarom moet hij ten onder gaan. En daarom keert hij altijd weer terug. Zoals in deze voorstelling van Eva Buchmann en haar artistieke team en Jan Willem de Vriend met zijn orkest.